Chleb paschalny
J 6,1-15
Rozmnożenie chleba przez Jezusa dokonuje się nad Jeziorem Galilejskim, gdzie po swym zmartwychwstaniu Pan objawi się swym uczniom. Jezus przeprawia się na drugi brzeg, tak jak Mojżesz przeprowadza lud Izraela przez Morze Czerwone. Jest też mowa o znakach. Czas tego wydarzenia, to zbliżające się święto Paschy. Inicjatywa cudu rozmnożenia chleba należy do Jezusa. Jaki jest udział uczniów Pana? Przynoszą oni odrobinę chleba i ryb. Ilość znikoma przy tak wielkim tłumie. Rzeczywistym udziałem uczniów w tym wydarzeniu ma być wiara w moc Pana. Domaga się jej Jezus, wystawiając ich na próbę.
Jezus odmawia następnie dziękczynienie nad przyniesionym pokarmem. Użyte tu jest greckie słowo eucharistein, które ma podtekst eucharystyczny. Sam Jezus rozdaje pokarm siedzącym, zgromadzonym na uczcie, na dobrym pastwisku („ w miejscu tym było wiele trawy” J 6,10). Zapowiada to dalszy temat Ewangelii – Jezus jest chlebem życia (J 6,35). Zbieranie ułomków, „aby nic nie zginęło” (J 6,12), nawiązuje do późniejszej wypowiedzi Jezusa: „Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie” (J 6,27). Lud rozpoznaje w Nim mesjańskiego proroka, ale nie rozumie istoty tego posłannictwa, gdyż objawi się ono w godzinie chwały Jezusa (J 18,33-37)
Dzisiejsza Ewangelia zapowiada nam eucharystię, gdzie pokarmem żywym jest sam Jezus. Jest On Panem, który przeprowadza swój lud. Jest to prawdziwa Pascha. On sam uzdrawia swój lud, zaprasza do wiary, gromadzi we wspólnocie w miejscu obfitującym w życie. Jezus jako głowa wspólnoty i kapłan sprawuje liturgię w imieniu ludu i wraz z nim. Karmi do sytości chlebem swego ciała. Objawia w ten sposób swoje zbawcze posłannictwo wobec ludzi. Naszą odpowiedzią nich będzie wiara w zbawczą, dynamiczną obecność Pana w Eucharystii budującej wspólnotę Kościoła.
ks. Paweł Matyjaszewski, Lublin
