Mt 8, 5-11
„Panie, mój sługa leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi”.
Powiedział mu: „Przyjdę, aby go uzdrowić”.
Wtedy setnik rzekł: „Panie, nie jestem godny, abyś wszedł do mojego domu, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, chociaż sam podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. I kiedy mówię jednemu z nich: Idź! - on idzie. A innemu: Przyjdź! - on przychodzi. A gdy do sługi mówię: Zrób to! - on robi”.
Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i powiedział do idących za Nim: ”Zapewniam was: U nikogo w Izraelu nie spotkałem tak wielkiej wiary. ... A synowie królestwa zostaną wyrzuceni w ciemności, na zewnątrz. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”.
Do setnika zaś powiedział: „Idź, niech ci się stanie tak, jak uwierzyłeś”. W tej samej chwili jego sługa odzyskał zdrowie.
Wiara setnika.
Kafarnaum stało się centrum działalności Jezusa i Jego miastem (Mt 9, 1). W tej osadzie rybackiej, ze względu na przebiegającą w pobliżu granicę, stacjonował garnizon wojska. Setnik był bardzo przychylny Żydom, gdyż zbudował dla nich synagogę (Łk 7, 5). Tematem tego opowiadania jest jego wiara i pokora wobec Chrystusa. Żołnierz nie prosił o wizytę w swoim domu. Nie chciał narazić Jezusa na nieprzyjemności ze strony rodaków z powodu wizyty w domu poganina. Słowo oficera wyrażają także świadomość własnej grzeszności. Wiarę w moc słowa Jezusa setnik opierał na własnym doświadczeniu karności wojskowej. Był pewny, że jego prośba spowoduje interwencję Mistrza, którego uzdrowicielskie słowo będzie nieodwołalnym rozkazem. Chrystus pochwalił wiarę setnika, a równocześnie zapowiedział wejście pogan do królestwa niebieskiego. Kościół włączył wyznanie setnika do liturgii Mszy św. Przed komunia św. Wierni modlą się jego słowami, uznając własną niegodność i wyznając wiarę w uzdrowicielską moc Chrystusa.
(Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu z Komentarzem)
Analiza i struktura: Poprzedni cud był dobrodziejstwem wyświadczonym człowiekowi zepchniętemu na margines. Obecny podobnie – jest okazaniem łaski dla poganina. Centralną część opowiadania zajmuje dialog. Pierwszy krótki dialog zarysowuje sytuację; sługa setnika jest chory i bardzo cierpi (w. 5-6). Krótka odpowiedź Jezusa (w. 7) jest punktem wyjścia dla drugiego i dłuższego dialogu pomiędzy setnikiem (ww. 8-9) a Jezusem (ww. 10-13). Wypowiedź setnika przy użyciu krótkiej przypowieści zaczerpniętej z życia wojskowego podkreśla moc i skuteczność jezusowego słowa. Jezus odpowiada pochwałą wiary setnika, zapowiadając pojawienie się narodów na uczcie królestwa, podczas kiedy Izraelici zostana z niej wykluczeni. Końcowa wypowiedź (w. 13) informuje setnika o uzdrowieniu sługi dokonanym na podstawie wiary. Struktura perykopy jest więc następująca:
Spotkanie setnika z Jezusem – prośba setnika (ww. 5-6)
Odpowiedź Jezusa (w. 7)
Dłuższa wypowiedź setnika (ww. 8-9)
Wypowiedź Jezusa pochwalająca wiarę poganina i ganiąca niewierność Izraela (w. 10)
Logion o odrzuceniu Izraela (ww. 11-12)
Wypowiedź końcowa Jezusa – uzdrowienie (w. 13)
- Ks. Prof. A. Paciorek, Ewangelia według Św. Mateusza
