Na czwartek X tyg. zw. (12.06.2008) - Podwójne i jedyne przykazanie

„Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przez ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj”

Mt 5, 23-24 – ewangelia mszalna

Fragment Jezusowej interpretacji piątego przykazania Dekalogu.

Katechizm mówi o „podwójnym i jedynym przykazaniu miłości” (por. KKK 2055), które jest podstawą moralności ucznia Jezusa. Już święty Jan pisał: „Jeśliby ktoś mówił: «Miłuję Boga», a brata swego nienawidził, jest kłamcą, albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi. Takie zaś mamy od Niego przykazanie, aby ten, kto miłuje Boga, miłował też i brata swego” (1 J 4, 20-21). Chrześcijanin powinien pamiętać o współzależności relacji do Boga i do bliźniego: nie może wzrastać w miłości do Boga ten, kto nie służy braciom; podobnie nie może właściwie służyć ten, kto nie stara się o wzrost zażyłości z Bogiem.

„Nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą” (1 J 3, 18).

ks. Jakub Dąbrowski